دستکش لاتکس کم پودر

اين دستكش از لاستيك طبيعي لاتكس تواید  شده و سفيد رنگ مي باشد.

در زمان مرطوب و یا خشک بودن دستکش لاتکس کم پودر ، سطح خارجي آن دارای  مقاومتی کافی جهت حفظ امنیت استفاد کنندگان و مطمئن گرفتن ابزار میباشد

ویژگی های دستکش لاتکس کم پودر :

۱ – بالاترین کیفیت، بالاترین کارایی

۲ – دستکشهای رنگی جهت استفاده در بخشهای مختلف.

۳ – عدم ایجاد حساسیت های پوستی به دلیل مزیت کم پودر

۴ – تهيه شده از بهترين لاتکس طبيعي (Double Centrifuged).

۵ – غیر استریل.

۶ – دارای ویژگی پوشش راحت (Easy Donning).

۷ – استفاده از حداقل مقدار مواد شیمیایی و استفاده مرغوب ترین نوع آنها در فرایند تولید.

۸ –  قابل عرضه در سایزهای S M L   .

۹ – عاری از پودر در سطح درونی بیرونی دستکش

۱۰- انعطاف پذيري، كشساني و راحتي

۱۱ – مناسب برای استفاده در معاینات زنان ، اورژانس و سند گذاری جراحیهای کوچک

۱۲ – گرفتن و كنترل ابزار به بهترين نحو

۱۳ – نرم و لطيف – پوشش راحت

گواهینامه ها :

۱ – ایزو ۹۰۰۱ Certificate

۲ – FDA گواهی بهداشت آمریکا

قیاس تراوایی دستکش لاتکس ایرانی و انواع خارجی آن بعد از مصرف

این پژوهش در ارتباط با کار دندانپزشکان انجام شده است. دندانپزشکان از جمله بازار هدف دستکش‌های لاتکس محسوب می‌شوند. دستکش‌ها مانع تماس مستقیم دست‌های اعضاء تیم دندان پزشکی با میکروارگانیسم‌های موجود در دهان بیمار و سطوح موجود در محیط دندانپزشکی هستند، همچنین مانع ورود پاتوژن‌های بالقوه موجود در دست‌های دندانپزشک به دهان بیمار می‌شوند. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه میزان نفوذپذیری سه نوع دستکش بعد از درمان یک بیمار در بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.

در این مطالعه تجربی ۶۰ جفت دستکش لاتکس در سه مارک مختلف۵ دستکش از هر نوع به عنوان گروه کنترل به طور تصادفی آزمایش شدند. موثر بودن دستکش به عنوان سد حفاظتی بعد از پروسه درمانی یک ساعته شامل فلوایدتراپی، ترمیم دندان با آمالگام یا ماده همرنگ دندان و درمان پالپ ارزیابی شد. اثر جنسیت و تفاوت بین دست کارگر و غیر کارگر نیز بر میزان نفوذپذیری دستکش ارزیابی گردید. نفوذپذیری دستکش‌های مورد مطالعه و کنترل با انجام آزمایش الکتریکی مشخص شد. اختلاف پتانسیل هر دستکش در حضور محلول الکترولیت آب و نمک، در شدت جریان عبوری ۰.۶ میلی آمپر از دستکش ثبت گردید. نتایج با آزمون‌های آماری ANOVA , t-test مورد بررسی قرار گرفتند.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه هیچ تفاوتی بین نفوذپذیری قبل و بعد از استفاده دستکش ایرانی  وجود ندارد. پس چه بهتر که برای مصارف خود از دستکش‌های ایرانی استفاده کنیم.

 

لاتکس چیست؟

برای تولید کالاهای دیپ شده لاتکسی با کاربردهای خاص استفاده از لاتکس با ویژگی‌های خوب و مناسب ضروری است. برای ساخت قطعات لاتکسی ابتدا لاتکس تبدیل به آمیزه‌ای می شود که توانایی تشکیل فیلم مناسب و قابل ولکانیزاسیون روی قالب مطلوب را داشته باشد. برای تهیه آمیره با لاتکس کلروپرنی از افزودنی‌هایی چون پایدارکننده، مواد پخت و منعقد کننده استفاده می گردد. در این مقاله برای تولید دستکش ضد اسید به بررسی انواع لاتکس کلروپرن و انتخاب بهترین نوع آن ، تعیین روش فرایند مناسب، آماده‌سازی آمیزه در اشل آزمایشگاهی و خط تولید و در نهایت تولید این نوع دستکش و اخذ خواص از آن پرداخته شده است.

 

علت این توجه را می توان در فرایند آسان با دستگاه های ساده‌، ظرفیت پائین سرمایه گذاری در این زمینه نسبت به تولید قطعات با لاستیک جامد و صرفه‌جوئی در نیرو و زمان فرایند عنوان کرد. محصولات لاتکسی تهیه شده توسط فرایند دیپ شامل دستکش‌های صنعتی، خانگی، پزشکی و جراحی، بادکنک‌های هواشناسی، اسباب بازی و وسایل جراحی و غیره می‌باشد.

 

اولین گام جهت تولید محصولات لاتکسی شناخت انواع لاتکس، انتخاب لاتکس و روش فرایند تولید آن می باشد.

لاتکس بر اساس منبع تهیه به ۴ دسته طبیعی، سنتزی، مصنوعی و اصلاح شده تقسیم می گردد که عبارتند از:

– لاتکس طبیعی نتیجه متابولیسم طبیعی در درخت و گیاه می‌باشد.

 

– لاتکس سنتزی از فرایند پلیمریزاسیون امولسیونی منومرهای مختلف به‌دست می آید مانند لاتکس کوپلیمر استایرن- بوتادین، پلی کلروپرن ، پلی وینیل استات و . . .

 

– لاتکس مصنوعی از پخش توده پلیمر در یک سیال آبی به‌دست می‌آید مانند لاستیک ریکلیم شده پخش شده و یا الاستومر بوتیل پخش شده.

 

– لاتکس اصلاح شده از اصلاح ( معمولا شیمیایی ) انواع لاتکس به‌دست می آید.

 

روش‌های دیگری نیز برای طبقه بندی لاتکس وجود دارد ازجمله طبقه بندی لاتکس بر مبنای ساختمان شیمیایی پلیمر یا کوپلیمر‌های سازنده و یا بر مبنای ساختمان فیزیکی پلیمر‌ها که در روش اخیر، لاتکس به دو دسته لاتکس‌های لاستیکی و لاتکس‌های رزینی تقسیم می‌گردد.

 

تعریف لاتکس:

 

لاتکس را به ساده ترین شکل می توان به عنوان یک سیستم کلوئیدی و دو فازی متشکل از یک فاز جامد پراکنده در یک فاز مایع یا محیط پراکندگی تعریف نمود.

 

فاز مایع یا محیط پراکندگی را فاز پیوسته و یا فاز آبکی می نامند، هم فاز مایع و هم سیال آبکی که هنگام منعقد شدن لاتکس از آن به بیرون می تراود، محلول‌های رقیق آبی می باشند که ممکن است تا اندازه‌ای در ترکیب شیمیایی با هم اختلاف داشته باشند.

 

فاز پراکندگی را فاز ناپیوسته یا گسسته نیز می نامند که شامل واحد های پلیمری عمدتا در ph بازی و بار الکتریکی منفی است .قطر ذرات کمتر از ۵ میکرون است و در محیط مایع مرتبا تکرار می‌شود. این واحد‌های پلیمری اغلب دارای شکل هندسی  نامتقارن می‌باشد.

 

پایداری ذرات پلیمری لاتکس در فاز مایع به حضور موادی با سطح فعال مانند امولسیفایرها و لایه‌ای از آب روی سطح ذره پلیمری مربوط می گردد. این لایه آبی باعث می شود که ذرات پلیمری آزادانه در فاز مایع حرکت کنند. بدین ترتیب سیستم دوفازی پایدار می‌ماند. علت جذب لایه آبی روی سطح ذرات پلیمری در لاتکس‌های طبیعی و سنتزی متفاوت است. در لاتکس طبیعی سطح خارجی پلیمر توسط یک لایه چربی و یک لایه پروتئینی احاطه شده است . لایه پروتئینی موجود در پلیمر قابل حل در سرم لاتکس می‌باشد و با تغییر PH فاز مایع یونیزه می شود. این یونیزاسیون بار روی پلیمر را تعیین می کند. به علت وجود این بار بر روی پلیمر جذب شدن ملکول‌های دوقطبی آب در اطراف آن لایه آبیس اطراف ذرات پلیمری در لاتکس طبیعی ایجاد می شود.

 

اما در لاتکس‌های سنتزی در هنگام فرایند پلیمریزاسیون امولسیونی از امولسیفار استفاده می‌کنند. ملکول‌های امولسیفایر در قسمت آبگریز خود به سطح پلیمر می چسبند بنابراین قسمت ابدوست روی ملکول اتمولسیفایر خارجی‌ترین سطح روی ذره پلیمری را ایجاد می‌کند. که با جذب آب سبب ایجاد لایه آبی در اطراف ذره پلیمری می‌شود.

 

به طور کلی پایداری ذرات لاتکس سنتزی تحت تاثیر عوامل زیر می‌باشد:

 

۱) استحکام میان سطحی ذره پلیمری و امولسیفایر، که به وسیله امولسیفایر جذب شده روی سطح ذره ایجاد می شود.

 

۲) لایه آبی، که خاصیت آبدوستی امولسیفایر موجب نگهداری آن اطراف ذره می‌شود.

۳) استحکام یونی، یون‌های هم پیوند با امولسیفایر جذب شده روی سطح ذره.

 

روش‌های فرایند لاتکس:

 

پیش از پرداختن به آمیزه کاری لاتکس ارائه توضیحاتی در مورد روش‌های فرایند آن به علت نقش تعیین‌کننده نوع فرایند در انتخاب مواد افزودنی به آمیزه لاستیکی و همچنین به علت متفاوت بودن فرایند لاتکس نسبت به روش‌های معمول فرایند لاستیک جامد ضروری به نظر می‌رسد.

 

برای تولید قطعات لاتکسی، از فرایند دیپ ( غوطه وری) استفاده می‌کنند. در این فرآیند، ابتدا باید لاتکس با افزودن مواد مناسبی به صورت آمیزه درآید. در عمل دیپ، قالبی را در آمیزه تهیه شده برای مدت زمان معین و مناسب غوطه‌ور می‌کند تا لایه اسی از آمیزه لاتکسی روی قالب بنشاند. سپس قالب از آمیزه خارج می شود تا این لایه یا فیلم تشکیل شده خشک یا پخت گردد. قالب‌ها با توجه به نوع قطعه شکل‌های متفاوتی دارند و می توانند از جنس آلومینیومی چینی یا سرامیکی باشند.

 

فرایند دیپ در کاربرد تجاری به سه روش انجام می‌شود که عبارت است از: دیپ مستقیم، دیپ انعقادی، دیپ حساس به حرارت.

 

روش دیپ مستقیم : قالب در امیزه لاتکسی غوطه‌ور می گردد و سپس در هوای داغ پخت می گردد. ضخامت فیلم را می توان با تکرار عمل غوطه‌وری زیاد کرد. روش دیپ مستقیم مواقعی کاربرد دارد که ضخامت خیلی نازک مورد نظر باشد.

 

روش دیپ انعقادی: از آنجایی که اکثر لاتکس‌ها انیونی می باشند هنگامی که در تماس با محلول های الکترولیت قرار می گیرند به طور خود به خودی و تغییرناپذیر منعقد می شوند از این اثر دئر تولید کالاهای دیپ شده استفاده می‌کنند، ابتدا قالب در یک محلول الکترولیت (حمام انعقاد)غوطه ور شده سپس داخل آمیزه لاتکسی فرو برده می‌شود که در نتیجه این عمل لاتکس در تماس با قالب منعقد شده و به صورت ژل در می آید.

 

حمام انعقاد محلولی از یک یا چند نمک محلول در آب ، الکل یا هر دو می باشد. نیترات کلسیم و مخلوطی از نیترات کلسیم و کلرید کلسیم نتایج بسیار خوبی را به عنوان الکترولیت ارائه می دهد.

 

روش دیپ حساس به حرارت در این روش موادی که حلالیت معکوس داشته یعنی با افزایش دما حلالیت آن‌ها کاهش می‌یابد و آمیزه لاتکسی افزوده می گردد. از این رو با بالا رفتن درجه حرارت لاتکس به طور خود به خود منعقد می شود دمای انعقفاد معمولا ۴۰ تا ۴۵ در جه سانتیگراد می‌باشد. قبل از این که عمل دیپ انجام شود قالب در هوای داغ تا ۲۰ درجه سانتیگراد بالا تر از نقطه ذوب آمیزه حرارت می بیند و سپس قالب در آمیزه لاتکسی فرو برده می شود. پس از خروج قالب از آمیزه باید آن را در هوای داغ نگه‌داری نمود تا فیلم حاصل به طور کامل در تمام سطوح منعقد گردد.

 

لاتکس پلی کلروپرن:

 

همان‌طور که پیش از این گفته شد از انواع لاتکس در تولید قطعات لاتکسی بهره برد. در کاربرد های ویژه مانند تولید دستکش ضد اسید با اینکه لاتکس طبیعی دارای خواص فیزیکی برجسته از جمله ازدیاد طول در نقطه پارگی بالا، مقاومت خوب در برابر پارگی و مدولوس پائین می باشد ولی به علت عدم‌مقاومت آن در برابر حلال ها و مواد شیمیایی نمی توان از این لاتکس استفاده کرد بنابراین برای تولید دستکش ضداسید به خاطر مقاومت خوب کلروپرن در برابر حلال‌ها و مواد شیمیایی از لاتکس پلی کلروپرن استفاده می‌شود.

 

این لاتکس توسط سیستم امولسیونی تولید می‌شود لاتکس پلی کلروپرن پس از رولکانیزاسیون طیف وسیعی از خواص برجسته را دارا می باشد و به مین علت جایگاه ویژه‌ای در میان لاتکس‌های سنتزی دارد‌. آمیزه ولکانیزه شده لاتکس پلی کلروپرن از یک سو دارای خواص فیزیکی خوب و از سوی دیگر دارای مقاومت عالی نسبت به اثرات تخریبی حلال‌ها، مواد شیمیائی، فرسودگی حرارتی و آتش‌زائی می باشد, از ویژگی های لاتکس پلی کلروپرن کریستالی شدن آن است که تا حد زیادی به فرایند تولید آن بستگی دارد در نتیجه جهت‌گیری منظم ماکروملکول‌ها، کریستال ها تشکیل و پدیده کریستالیزاسیون رخ می‌دهد. این پدیده بر خلاف هموپلیمرها در کوپلیمرها مشاهده نمی گردد از آْنجایی که تمام گریدهای لاتکس پلی‌کلروپرن, هموپلیمر می باشد ( به جز دو گرید ) پدیده کریستالیزاسیون در این لاتکس به وضوح مشاهده می گردد.

 

تقسیم‌بندی‌های متنوعی از لاتکس پلی‌کلروپرن ارائه می‌گردد. تقسیم‌بندی‌های ارائه شده در زیر که توسط  بایر ارائه شده است ابتدا بر اساس میزان کریستاله شده و سپس نوع کاربرد می باشد:

 

الف- میزان کریستاله شدن

 

۱) کریستاله شدن ضعیف

۲) کریستاله شدن متوسط

۳) کریستاله شدن قوی

 

ب- نوع کاربرد

 

۱) ساختمان آمیزه قیری

۲) قطعات دیپ شده

۳) پلیمر فعال با ۴% متاکریلیک اسید

 

با توجه به گریدهای مختلف لاتکس بای پرن T برای تولید قطعات دیپ شده مناسب می باشد از این رو این لاتکس برای تولید دستکش ضداسید استفاده گردید.

 

آمیزه‌کاری:

 

عمل افزایش مواد مورد نیاز به لاتکس جهت تولید محصولات لاتکسی که نقش آن بهبود بخشیدن به محصولات مورد نظر می باشد. آمیزه‌کاری نامیده می شود. ترتیب افزودن مواد شیمیایی به لاتکس در آمیزه‌کاری نقش مهمی را بازی می کند .

 

می‌توان مواد شیمیایی به کار رفته برای آمیزه‌کاری را به دو دسته تقسیم کرد.

 

۱) مواد شیمیایی که به طو معمول به لاتکس افزوده می‌گرداند مثل مواد پخت، شتاب‌دهنده، آنتی اکسیدانت و …

 

۲) مواد شیمیایی که روی ویژگی‌های کاوئیدی لاتکس اثر می‌گذارند مثل پایدارکننده، عوامل حساس‌کننده به حرارت، ‌منعقد کننده.

 

در آمیزه‌کاری لاتکس لازم است که اجزا پیش از افزوده شدن به لاتکس در محیط آبکی به طور یکنواخت پخش شوند. تهیه محلول‌های آبکی به روش‌های متعدد به تناسب نوع مواد، جامد یا مایع بودن، قابل حل یا نبودن آن‌ها در آب انجام می‌شود.

 

اجزای قابل حل در آب به صورت محلول‌های آبی به لاتکس اضافه می‌شوند. (البته پایدار نمودن لاتکس پیش از افزودن مواد شیمیایی و به خصوص محلول‌های بسیار غلیظ یا محلول‌هایی که PH بسیار متفاوتی با PH  لاتکس دارند).

 

اجزاثی جامد یا مایعات غیرقابل‌حل  در آب با استفاده از محلول رقیقی از ماده پخش‌کننده مناسب به صورت دیسپرسیون و امولسیون در می‌آید و سپس به لاتکس افزوده می‌شوند برای داشتن بهترین خواص ممکن در قطعات ساخته شده، لاتکس کلروپرن باید ولکانیزه شود. از آنجایی‌که مکانیسم پخت (ولکانیزه شدن) پلی کلروپرن با کائوچوی طبیعی، الاستومر نیتریلی و الاستومر استایرن بوتادین متفاوت است، تفاوت‌های عمده‌ای را نیز در فرمولاسون آمیزه‌هایی که بر پایه لاتکس پلی کلروپرن هستند نسبت به لاتکس سایر کائوچو و الاستومرها پدید می‌آورند.

 

اقدامات عملی :

 

موادی که در بالا عنوان شد برای افزایش به لاتکس کلروپرن و تهیه آمیزه برای تولید دستکش ضد اسید استفاده می شود. بعد از اینکه فرمولاسیون با مقادیر مشخص شده طراحی گردید که به صورت مرحله به مرحله در آزمایشگاه آمیزه تهیه شد . با استفاده از قالب کوچکی عمل دیپ کردن و همچنین به دست آوردن ضخامت مورد نظر برای تهیه دستکش متناسب با مدت زمان نگهداری در آمیزه (مدت زمان دیپ کردن) انجام شد . عملیات خشک کردن و پخت فیلم‌ها به طور آزمایسشی برای کسب مدت زمان مناسب نیز در آزمایشگاه انجام گردید.

 

آمیزه لاتکس در چند مرحله به صورت زیر تهیه شد‌:

 

پس از انتخاب لاتکس کلروپرن (مرحله اول) در مرحله دوم فرمولاسیون، ‌اکسید روی فعال، شتابدهنده NPV/C ، گوگرد و دوده با محلول ۵% آبی در ظرف بال میل مخلوط شدند. عمل آسیاب کردن این مواد به مدت ۲۴ ساعت به طول انجامید که مخلوط یکدست و یکنواختی حاصل گردید که سپس به لاتکس اضافه شد. در مرحله سوم چون آنتی اکسیدانت DDR به صورت امولسیونی می‌باشد به راحتی با لاتکس در یک مرحله به تنهایی مخلوط گردید . در مرحله چهارم و پنجم محلول‌ها مطابق فرمولاسیون به طور جداگانه و به ترتیب به لاتکس اضافه شدند. عمل افزایش مواد به لاتکس همراه با همزدن مداوم محلول انجام می‌گیرد پس از این که عمل آمیزه‌سازی و تهیه شیت با ضخامت مناسب در آزمایشگاه با موفقیت انجام شد آمیزه در اشل بزرگ‌تر و برای تولید دستکش در خط تولید تهیه گردید.

 

آمیزه پس از تهیه در ظروف دو جداره ریخته شد تا با گردش آب سرد و جاری دمای آن پائین و ثابت باقی بماند زیرا دمای آمیزه نباید از ۲۵ در جه سانتیگراد تجاوز نماید . ویسکوزیته آمیزه فورا پس از تهیه بالا می رود اما پس از ۲۴ ساعت تا حدودی که بتوان عمل دیپ را بدون هیچ مشکلی انجام داد مجددا افت می‌نماید و سپس ثابت باقی می‌ماند بنابر این پس از طی ۲۴ ساعت زمان استراحت و ثابت ماندن ویسکوزیته آمیزه قالب‌های دستکش تمیزی که در دمای ۴۰ تا ۵۰ درجه سانتیگراد حرارت داده شده بود داخل آمیزه غوطه‌ور شدند که به این ترتیب فیلمی از آمیزه به صورت ماده منعقد شده برگشت‌ناپذیر روی قالب قرار گرفت سپس قالب‌های دستکش به همراه فیلم ایجاد شده در دمای ۸۰ تا ۹۰ درجه سانتیگراد خشک شد بعب از عمل خشک کردن دستکش‌ها در اتوکلاو پخت شده و پس از پخت کامل دستکش‌ها از قالب خارج شده و در داخل حوضچه‌های آب سرد شستشو شدند و بالاخره پس از خشک شدن با دستگاه خشک‌کن دستکش‌ها آماده مصرف می گردد.

 

با وجود مشکلات و سختی‌هایی که بر سر راه تولید این نوع دستکش‌ها وجود داشت دستکش‌های ضد اسید با موفقیت در خز تولید تهیه شد